ഹൃദയത്തോട് ചേര്‍ത്ത് വെച്ചതിനെ എന്നില്‍ നിന്ന് അടര്‍ത്തി പരന്നകന്ന കഴുകന്‍ കണ്ണില്‍ ഞാനന്ന് കണ്ടത് നെഞ്ചു പിളര്‍ന്ന എന്‍റെ വേദനകളുടെ സന്തോഷത്തെ
എല്ലാം വെട്ടി പിടിച്ചു തന്‍റെ കൊക്കിലൊ തുക്കി എന്ന അഹങ്കാരത്തിന്‍റെ അന്ധതയില്‍ നീ പറന്നകലുമ്പോള്‍ നീ ഓര്‍ത്തില്ല സത്യം എന്ന പാറ കൂട്ടങ്ങളില്‍ തലയിടിച്ചു ചാവാന്‍ ആയിരുന്നു നിന്‍റെ വിധി കഷ്ടം എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാന്‍ നിനക്ക് വേണ്ടിയുള്ള എന്‍റെ വിലാപം ഞാന്‍ അവസാനിപ്പിക്കുന്നു . ഞാനിനിയും ശീലിക്കട്ടെ തനിച്ചിരിക്കാന്‍
കാലമേ .... നിനക്കാണ് ഇന്നെന്‍റെ പ്രാഭാത വന്ദനം ....!
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
ആശംസകളും അനുമോദനങ്ങളും എനിക്ക് ശീലമായി
വിമര്ശനങ്ങളും അമർഷങ്ങളും ഇവിടെ രേഖപെടുത്തൂ